Bir gelin adayının maceraları bölüm 1: Evlenme teklifi

Malumunuz, İtalya ile ilgili bitmek bilmeyen yazılarıma, hayatımdaki gelişmeleri aktarabilmek için bir süre ara vermiştim.

Şimdi de yazması gezmesinden uzun süren İtalya seyahati yazı dizisini, amacı hem hayatımdaki bu tatlı gelişmeleri aktarmak, hem de gelin (ve hatta damat) adaylarına belki bir fikir vererek yardımcı olmak amacıyla bir başka yazı dizisi ile bölüyorum.

“Bir gelin adayının maceraları”, sevgilimin 7 yıllık birlikteliğimizin ardından nihayet, 7. yıldönümümüzde bana evlenme teklif etmesiyle başladı. Aslında kendisinin günahını almamak lazım çünkü bundan 2 sene önce de spontane bir şekilde bu teklifi yapmıştı ama ortada yüzük falan olmayınca teklifini pek ciddiye alamamıştım :p

Teklif, hep hayalini kurduğum yakut anturaj yüzük (genelin aksine tektaştan hiç hoşlanmıyorum, yakutunsa hastasıyım, bu gerçek de tabii ki sevgiliye yıllar içinde sıklıkla hatırlatıldı) eşliğinde, Şile’deki deniz fenerinin altında geldi. Biraz soğuk havadan dolayı, biraz da şansımıza, ortalıkta bizden başka kimsecikler yoktu.

Beyler, aklınızda bulunsun, eğer sevgilinize evlenme teklif edecek güzel bir yer arıyor ama bulamıyorsanız, Şile’deki deniz feneri emin oldun ki çok romantik bir seçenek.

Teklif öncesinde gelişen birtakım olaylar sonucunda duruma hazırlıklı olan ben, bakalım bu güneşli ama buz gibi kış gününde neler giymişim:

Etek: Twist, Bluz: Koton, Kolye: Twist, Küpeler: Avrupa Pasajı

(“Ne giydiğini yazma olayı da nereden çıktı?!” sorusunun cevabı bu postta.)

Günün akşamında gökyüzünün büründüğü renklerle oluşan büyülü atmosfer bir Şile klasiği miydi yoksa güneş bize bir jest mi yapmak istedi bilmiyorum ama; pembe, sarı ve mor renklerle bezenmiş gökyüzü ile denizdeki balıkçı teknelerinin buluşmasıyla oluşan manzara, mümkün olsaydı saatlerce izlenebilecek güzellikteydi.

Sırada: kız isteme merasimi!