21 Nisan 2012 tarihinde yaptığımız nişanımın yazısını, üzerinden çok uzun zaman geçmesine rağmen ancak şimdi yazmaya vakit bulabildim, umarım bu yazım da -serideki diğer yazılar gibi- bu yoldaki takipçilerime fikir verip yardımcı olabilir.
Yıllardır ‘söz, nişan, kına’ kelimelerini duyduğunda bile dalga geçen, “ıyyy o ne öyle kıro gibi, asla öyle şeyler yapmam, direkt evlenirim” diyen ben, kendimi, önceki yazımda bahsettiğim evlenme teklifinin ardından “öyle kuru kuru teklif etmekle olmaz, gelin isteyin beni, bakalım verecekler mi” diyerek şakasına başlattığım sürecin sonunda, tabiri caizse tükürdüklerimi bir bir yalarken buldum.
sezen uygur 