Yıllardır ‘söz, nişan, kına’ kelimelerini duyduğunda bile dalga geçen, “ıyyy o ne öyle kıro gibi, asla öyle şeyler yapmam, direkt evlenirim” diyen ben, kendimi, önceki yazımda bahsettiğim evlenme teklifinin ardından “öyle kuru kuru teklif etmekle olmaz, gelin isteyin beni, bakalım verecekler mi” diyerek şakasına başlattığım sürecin sonunda, tabiri caizse tükürdüklerimi bir bir yalarken buldum.
Sonunda dayanamayıp ilk macaron denememi gerçekleştirdim. Aslında tam da gerçekleştirmiş sayılmam, çünkü “macaron tozu” denilen hazır bir malzeme kullandım (pastamalzemeleri.com‘dan bulabilirsiniz). Buna rağmen görüntüleri pek macarona benzemedi. Hatta kıvamı da benzemedi. Tadları ise muhteşemdi, bu yüzden de tarifini veriyorum işte. Bu tatlıyı çok sevdiğiniz kişilere macaron ismi olmaksızın sunabilirsiniz, ben kakaron diyorum mesela :) Çok sevdiğiniz insanlara dedim çünkü hem malzeme fiyatı hem de emeği açısından daha aşağısını kurtarmaz.
Fotoğrafların ilki ve sonuncusu dışındakiler gece çekildi, bu yüzden pek düzgün değiller ama ilki ve sonuncusu size bu tatlıyı yapmanız için gereken enerjiyi verecektir sanırım.
Dikkat! Bu bir macaron tarifi yazısı değildir! Bu, aşağıda gördüğünüz macaronları yapma hayaliyle yanıp tutuşurken yazılmış bir yazıdır.
Fotoğraflarını ilk gördüğüm andan beri denemek için yanıp tutuştuğum, bir kere denesem, neye benzediğini bilsem kasıp yaparım bunları dediğim bu kurabiyeleri nihayet ele geçirdim. Okumaya devam et
sezen uygur 